در این مقاله، به بررسی انواع مختلف شبکههای کامپیوتری میپردازیم و تفاوتهای آنها را از نظر اندازه، توپولوژی، فناوری و کاربرد مورد بررسی قرار میدهیم. با شناخت انواع شبکهها، میتوانیم شبکه مناسب برای نیازهای خود را انتخاب کرده و از مزایای آن به بهترین شکل بهرهبرداری کنیم.
شبکه یک سیستم کامپیوتری است که به دستگاهها اجازه میدهد با یکدیگر تعامل کنند. معمولاً یک شبکه میتواند به اینترنت متصل شود، فایلها را به اشتراک بگذارد و اسناد را چاپ کند، بسته به نوع شبکهای که استفاده میکنید. بر اساس مقیاس و توانایی شبکه، ممکن است شبکه خصوصی باشد یا در یک منطقه جغرافیایی خاص قابل دسترسی باشد.
مدیریت شبکه مبتنی بر ابر: این روش ذخیره اطلاعات و اتصال دستگاهها از محاسبات ابری استفاده میکند. این نوع مدیریت به طور معمول برای شرکتها، دولتها و عموم مردم از طریق اینترنت قابل دسترسی است.
مدیریت شبکه همگرا: این استراتژی، دستگاههای مختلف را از طریق یک سوئیچ دسترسی متصل میکند. این یک روش سنتی برای اتصال دستگاههای سیمی و بیسیم مختلف است.
مدیریت شبکه متمرکز: این استراتژی رایجترین روش برای پیادهسازی یک شبکه جدید است. در این روش، دستگاهها به یک سرور در یک مکان مرکزی متصل میشوند.
شناخت انواع مختلف شبکهها اهمیت زیادی دارد زیرا هر شبکه میزان متفاوتی از ترافیک کاربران را مدیریت میکند. شبکهها از نظر اندازه، دسترسی و مکان متفاوت هستند و به همین دلیل لازم است نوع شبکه را با نیازهای خاص یک محل سکونت یا شرکت تطبیق دهید.
توسعه سریع اینترنت و فناوریهای مرتبط، شبکههای کامپیوتری را در محیط کار و خانه به طور فزایندهای مرتبطتر کرده است. دانستن جزئیات شبکهها همچنین میتواند به شما در عیبیابی و حل مشکلات شبکه کمک کند.
هدف اصلی از ایجاد شبکههای کامپیوتری، ایجاد ارتباط و به اشتراکگذاری منابع بین چندین دستگاه است. این به معنای آن است که کامپیوترها، سرورها، چاپگرها و سایر دستگاهها میتوانند به یکدیگر متصل شده و اطلاعات، فایلها، سختافزار و نرمافزار را به اشتراک بگذارند. با شبکهسازی، میتوانیم از راه دور به دادهها دسترسی پیدا کنیم، کارها را به صورت همزمان انجام دهیم، هزینهها را کاهش دهیم و بهرهوری را افزایش دهیم.
به طور خلاصه، شبکههای کامپیوتری به ما امکان میدهند تا اطلاعات را به سرعت و به راحتی در سراسر جهان منتقل کنیم و به یکدیگر متصل بمانیم.
شبکههای کامپیوتری، ستون فقرات دنیای دیجیتال امروزی هستند. این شبکهها امکان اشتراکگذاری اطلاعات، منابع و خدمات را بین دستگاههای مختلف فراهم میکنند. با توجه به گستردگی و پیچیدگی این شبکهها، آنها را میتوان بر اساس معیارهای مختلفی دستهبندی کرد.
شبکه شخصی (PAN): کوچکترین نوع شبکه بوده و معمولاً شامل دستگاههای شخصی مانند کامپیوتر، تلفن همراه، تبلت و دستگاههای پوشیدنی است. این شبکهها از فناوریهایی مانند بلوتوث و Wi-Fi Direct استفاده میکنند.
شبکه محلی (LAN): شبکهای است که در یک مکان محدود مانند یک ساختمان یا دانشگاه ایجاد میشود. از LAN برای اتصال کامپیوترها، پرینترها و سایر دستگاهها به یکدیگر استفاده میشود.
شبکه شهری (MAN): شبکهای است که یک منطقه شهری را پوشش میدهد و معمولاً برای اتصال چندین LAN به یکدیگر استفاده میشود.
شبکه گسترده (WAN): بزرگترین نوع شبکه بوده و میتواند در سطح جهانی گسترده شود. اینترنت بزرگترین مثال یک WAN است.
توپولوژی به نحوه اتصال دستگاهها در یک شبکه گفته میشود. برخی از مهمترین توپولوژیها عبارتند از:
توپولوژی ستارهای: در این توپولوژی، همه دستگاهها به یک دستگاه مرکزی (هاب یا سوئیچ) متصل میشوند.
توپولوژی حلقهای: در این توپولوژی، دستگاهها به صورت حلقهای به یکدیگر متصل میشوند.
توپولوژی اتوبوسی: در این توپولوژی، همه دستگاهها به یک کابل مشترک متصل میشوند.
شبکههای سیمی: در این شبکهها، دستگاهها از طریق کابلهای فیزیکی به یکدیگر متصل میشوند.
شبکههای بیسیم: در این شبکهها، دستگاهها از طریق امواج رادیویی به یکدیگر متصل میشوند.
شبکههای همتا به همتا (Peer-to-Peer): در این شبکهها، همه دستگاهها دارای نقش یکسانی هستند و میتوانند به عنوان سرویسدهنده یا مشتری عمل کنند.
شبکههای سرویسگرا (Client-Server): در این شبکهها، یک یا چند دستگاه به عنوان سرویسدهنده (سرور) عمل کرده و خدمات را به سایر دستگاهها (مشتری) ارائه میدهند.
شبکههای سیمی: در این شبکهها، دستگاهها از طریق کابلهای فیزیکی به یکدیگر متصل میشوند.
شبکههای بیسیم: در این شبکهها، دستگاهها از طریق امواج رادیویی به یکدیگر متصل میشوند.
شبکههای همتا به همتا (Peer-to-Peer): در این شبکهها، همه دستگاهها دارای نقش یکسانی هستند و میتوانند به عنوان سرویسدهنده یا مشتری عمل کنند.
شبکههای سرویسگرا (Client-Server): در این شبکهها، یک یا چند دستگاه به عنوان سرویسدهنده (سرور) عمل کرده و خدمات را به سایر دستگاهها (مشتری) ارائه میدهند.
پروتکلها مجموعه قوانینی هستند که نحوه ارتباط دستگاهها در یک شبکه را تعریف میکنند. برخی از مهمترین پروتکلها عبارتند از:
TCP/IP: پروتکل اصلی اینترنت است.
HTTP: پروتکل مورد استفاده برای انتقال صفحات وب.
FTP: پروتکل انتقال فایلها.
شبکههای خصوصی: شبکههایی هستند که دسترسی به آنها محدود بوده و معمولاً برای استفاده داخلی سازمانها ایجاد میشوند.
شبکههای عمومی: شبکههایی هستند که دسترسی به آنها برای عموم آزاد است، مانند اینترنت.
همانطور که مشاهده میکنید، شبکههای کامپیوتری را میتوان بر اساس معیارهای مختلفی دستهبندی کرد. انتخاب نوع شبکه مناسب به عوامل مختلفی مانند اندازه شبکه، نوع کاربرد، بودجه و نیازهای امنیتی بستگی دارد.
در ادامه 12 شبکه کامپیوتری مختلف را معرفی میکنیم. توجه داشته باشید که در این معرفینامه مزایا و معایب آنها را نیز بیان کردهایم که با مطالعه دقیق میتوانید اطلاعات جامعی کسب کنید.
شبکه محلی یا LAN، رایجترین نوع شبکه است. این شبکه به کاربران اجازه میدهد در یک فاصله کوتاه در یک منطقه مشترک به هم متصل شوند. وقتی کاربران به LAN متصل میشوند، به منابع یکسانی دسترسی دارند. برای مثال، شما ممکن است از LAN استفاده کنید وقتی لپتاپ خود را به اینترنت در خانه متصل کرده و یک سند را از طریق چاپگری که در همان شبکه است چاپ میکنید.
شبکه شخصی یا PAN، یک شبکه کوچک است که حول یک فرد یا دستگاه میچرخد. PAN فقط تعداد کمی از دستگاهها را در یک منطقه محلی کوچک متصل میکند. به جای داشتن دستگاههای زیاد، PANها معمولاً از یک یا دو دستگاه اصلی عمل میکنند. برای مثال، اگر از قابلیت بلوتوث در گوشی هوشمند خود برای اشتراکگذاری عکس با دستگاهی در نزدیکی استفاده کنید، از یک PAN استفاده میکنید.
شبکه محلی بیسیم یا WLAN، مشابه LAN عمل میکند زیرا دادهها را در یک منطقه کوچک انتقال میدهد. معمولاً نیازی به اتصال سیمی برای دستگاههایی که از WLAN استفاده میکنند نیست. در حالی که به طور معمول کمتر امن و کمی ضعیفتر از سایر شبکههاست، WLAN به کاربران انعطافپذیری میدهد تا دستگاههای خود را در مکانهای مختلف استفاده کنند. برای مثال، ممکن است یک کاربر مانیتور کودک را به WLAN متصل کند تا اطمینان حاصل شود که دستگاه در هر جایی که کودک میخوابد عملیاتی باقی میماند.
شبکه منطقهای دانشگاه یا CAN، یک شبکه است که در محیطهای آموزشی مانند دانشگاهها یا ناحیههای مدرسه استفاده میشود. در حالی که هر بخش در یک مدرسه ممکن است از LAN خود استفاده کند، تمام LANهای مدرسه میتوانند از طریق یک CAN به هم متصل شوند. شبکههای منطقهای دانشگاه چندین شبکه مستقل را به یک واحد همگرا تبدیل میکنند. برای مثال، بخشهای انگلیسی و مهندسی در یک دانشگاه ممکن است از طریق یک CAN برای ارتباط مستقیم با هم متصل شوند.
شبکه منطقهای شهری یا MAN، یک شبکه متوسط است که از یک CAN بزرگتر است. در حالی که MAN یک شبکه پرهزینه است، اتصال کارآمدی بین دستگاهها در یک محدوده جغرافیایی وسیع فراهم میکند. برای مثال، یک دولت شهری ممکن است از MAN استفاده کند اگر دفاتری در سراسر منطقه شهری داشته باشد.
شبکه گسترده یا WAN، یک شبکه گسترده است که به فضای جغرافیایی محدود نیست. شرکتها و شرکتهای بینالمللی ممکن است از WANها استفاده کنند تا یک شبکه مشترک با اتصال گسترده فراهم کنند. برای مثال، کارمندان از راه دور که از اینترنت برای دسترسی به اطلاعات شرکت خود استفاده میکنند از WAN استفاده میکنند.
شبکه منطقه ذخیرهسازی یا SAN، شبکهای است که تیمها از آن برای ذخیره مقادیر زیاد دادههای حساس استفاده میکنند. این شبکه راهی برای متمرکز کردن دادهها در یک شبکه غیر محلی که از شبکه اصلی عامل متفاوت است فراهم میکند. برای مثال، اگر تیم شما اطلاعات مشتریان را در یک شبکه جداگانه ذخیره کند تا سرعت بالای شبکه اصلی را حفظ کند، از SAN استفاده میکند.
شبکه محلی نوری غیرفعال یا POLAN، یک شبکه کمهزینه است که میتواند مکانهای مختلف را به یک شبکه مرکزی متصل کند. POLANها قدرت اتصال چندین نهاد به یک هاب اطلاعاتی را دارند. برای مثال، اگر دفتر مرکزی یک ناحیه مدرسه نیاز داشته باشد با هر مدرسه در ناحیه خود ارتباط برقرار کند، ممکن است از POLAN استفاده کند.
شبکه خصوصی سازمانی یا EPN، یک شبکه انحصاری است که شرکتها برای به اشتراکگذاری منابع شرکت با سرعت بالا ایجاد و راهاندازی میکنند. EPNها معمولاً منحصر به یک شرکت خاص هستند که این امر اطمینان میدهد که اتصال امن است. برای مثال، یک شرکت فناوری با امنیت بالا ممکن است از EPN استفاده کند تا خطر نفوذ دادهها را کاهش دهد.
شبکه خصوصی مجازی یا VPN، یک شبکه خصوصی است که از طریق اینترنت در دسترس است. این نوع شبکه مشابه EPN عمل میکند زیرا اتصال خصوصی و امن فراهم میکند. VPNها معمولاً به همان زیرساختهای EPNها نیاز ندارند. هم عموم مردم و هم شرکتها میتوانند از VPNها برای اطمینان از حفظ حریم خصوصی و امنیت استفاده کنند.
شبکه منطقه سیستمی یا SAN، یک شبکه محلی وسیع است که اتصالات را در خوشهها فراهم میکند. دستگاههای مختلف متصل به یک SAN به عنوان یک سیستم واحد عمل میکنند. SANها شبکههای تازه توسعه یافتهای هستند که با سرعت بالا عمل میکنند.
شبکهی خانگی (Home Area Network یا HAN) به مجموعهای از دستگاههای الکترونیکی گفته میشود که در یک محیط خانگی به یکدیگر متصل هستند. این دستگاهها میتوانند شامل کامپیوترها، لپتاپها، تلفنهای هوشمند، تبلتها، دستگاههای هوشمند خانه (مانند لامپهای هوشمند، ترموستاتها، سیستمهای امنیتی) و کنسولهای بازی باشند.
هدف اصلی از ایجاد یک شبکهی خانگی، به اشتراکگذاری منابع مانند اینترنت، پرینترها و فایلها بین دستگاههای مختلف و همچنین کنترل و مدیریت دستگاههای هوشمند خانه است. شبکههای خانگی معمولاً از فناوریهای بیسیم مانند Wi-Fi استفاده میکنند، اما میتوانند از طریق کابلهای اترنت نیز به یکدیگر متصل شوند.
شبکههای کامپیوتری از مجموعهای از سختافزارها و نرمافزارها تشکیل شدهاند که به دستگاهها اجازه میدهند تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و اطلاعات را به اشتراک بگذارند. در این بخش، به بررسی دقیق اجزای اصلی سختافزاری شبکههای کامپیوتری میپردازیم و مزایا و معایب هر یک را به طور جداگانه بررسی خواهیم کرد.
کارت شبکه یا آداپتور شبکه، یک قطعه سختافزاری است که در داخل کامپیوتر یا دستگاههای شبکه نصب میشود و وظیفه آن تبدیل سیگنالهای دیجیتال به سیگنالهای آنالوگ و بالعکس است تا بتوانند در شبکه منتقل شوند.
مزایا:
امکان اتصال دستگاه به شبکه
پشتیبانی از انواع مختلف شبکه (سیمی و بیسیم)
سرعت انتقال داده بالا
معایب:
نیاز به نصب فیزیکی در دستگاه
ممکن است در صورت خرابی نیاز به تعویض داشته باشد
تکرارگر یک دستگاه ساده است که سیگنالهای ضعیف شبکه را تقویت کرده و آنها را به بخشهای دیگر شبکه منتقل میکند.
مزایا:
افزایش برد شبکه
هزینه پایین
معایب:
افزایش ترافیک شبکه
عدم توانایی در فیلتر کردن دادهها
کاهش پهنای باند
هاب یک دستگاه شبکه است که تمام پورتهای آن به یکدیگر متصل هستند و سیگنال دریافتی از هر پورت را به تمام پورتهای دیگر ارسال میکند.
مزایا:
هزینه پایین
نصب آسان
معایب:
تصادم دادهها (collision)
کاهش پهنای باند
عدم توانایی در تقسیم بندی شبکه
پل یک دستگاه شبکه است که دو یا چند بخش از یک شبکه را به هم متصل میکند و ترافیک شبکه را بین این بخشها فیلتر میکند.
مزایا:
بهبود عملکرد شبکه
افزایش امنیت شبکه
معایب:
پیچیدگی بیشتر نسبت به هاب
هزینه بالاتر
سوئیچ یک دستگاه شبکه هوشمند است که ترافیک شبکه را بین پورتهای مختلف مدیریت میکند و هر فریم داده را فقط به پورت مقصد ارسال میکند.
مزایا:
کاهش ترافیک شبکه
افزایش پهنای باند
قابلیت تقسیم بندی شبکه
معایب:
هزینه بالاتر نسبت به هاب
اگر نیاز به سوئیچ برای شبکه خود دارید میتوانید انواع سوئیچ شبکه میکروتیک را بررسی کنید.
مسیریاب یک دستگاه شبکه است که بستههای داده را بین شبکههای مختلف هدایت میکند و بهترین مسیر برای انتقال داده را انتخاب میکند.
مزایا:
اتصال شبکههای مختلف
مسیریابی هوشمند دادهها
قابلیت NAT (Network Address Translation)
معایب:
پیچیدگی بیشتر نسبت به سوئیچ
هزینه بالاتر
کابل شبکه وسیلهای فیزیکی است که برای اتصال دستگاههای شبکه به یکدیگر استفاده میشود.
مزایا:
سرعت انتقال داده بالا
امنیت بالا
معایب:
محدودیت در مسافت
هزینه نصب و نگهداری
در دنیای شبکههای کامپیوتری، تجهیزات به دو دسته کلی اکتیو و پسیو تقسیم میشوند. تجهیزات اکتیو آنهایی هستند که دارای منبع تغذیه بوده و سیگنالهای شبکه را تقویت، پردازش یا هدایت میکنند. این تجهیزات شامل روترها، سوئیچها، هابها، کارتهای شبکه و مودمها میشوند. مزیت اصلی تجهیزات اکتیو، توانایی آنها در مدیریت و کنترل جریان دادهها در شبکه است. با این حال، به دلیل داشتن قطعات الکترونیکی متحرک، مستعد خرابی بیشتری هستند و به نگهداری منظم نیاز دارند.
از سوی دیگر، تجهیزات پسیو فاقد منبع تغذیه بوده و صرفاً به عنوان واسطه برای انتقال سیگنالها عمل میکنند. کابلهای شبکه، کانکتورها، پریزهای دیواری، رکها و داکتها نمونههایی از تجهیزات پسیو هستند. این تجهیزات نقش اساسی در ایجاد زیرساخت فیزیکی شبکه ایفا میکنند و برای عملکرد صحیح تجهیزات اکتیو ضروری هستند. مزیت اصلی تجهیزات پسیو، پایداری و طول عمر بالای آنها است. با این حال، به دلیل ماهیت غیرفعال خود، قابلیت تغییر و تنظیم کمتری دارند.
در مجموع، تجهیزات اکتیو و پسیو هر دو برای ایجاد یک شبکه کارآمد ضروری هستند. تجهیزات اکتیو به عنوان مغز متفکر شبکه عمل کرده و تجهیزات پسیو نیز نقش ستون فقرات شبکه را ایفا میکنند. با درک تفاوتهای بین این دو دسته تجهیزات، میتوان به طراحی و پیادهسازی شبکههای کارآمدتر و پایدارتر کمک کرد.
شبکههای گسترده (WAN) امکان برقراری ارتباط بین دستگاهها و کاربران در مناطق جغرافیایی گسترده را فراهم میکنند. این شبکهها مزایای فراوانی دارند که از جمله آنها میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
دسترسی جهانی:WANها امکان دسترسی به اطلاعات و منابع را از هر نقطه از جهان فراهم میکنند. این امر برای کسبوکارهایی که شعب مختلف در نقاط مختلف جهان دارند بسیار مفید است.
اشتراکگذاری منابع: با استفاده از WANها، سازمانها میتوانند منابع خود مانند پرینترها، سرورها و فایلها را به اشتراک بگذارند و از آنها در مکانهای مختلف استفاده کنند.
ارتباطات یکپارچه:WANها امکان برقراری ارتباط یکپارچه بین افراد و دستگاهها را فراهم میکنند و همکاری بین تیمها و سازمانها را تسهیل میکنند.
پشتیبانی از خدمات ابری:WANها زیرساخت اصلی برای ارائه خدمات ابری هستند که به سازمانها اجازه میدهد تا دادهها و برنامههای خود را در مراکز داده دور دست ذخیره و مدیریت کنند.
افزایش بهرهوری: با استفاده از WANها، سازمانها میتوانند فرآیندهای کاری خود را بهبود بخشند و بهرهوری را افزایش دهند.
به طور خلاصه، شبکههای گسترده به عنوان ستون فقرات ارتباطات جهانی عمل میکنند و امکانات بیشماری را برای کسبوکارها، سازمانها و افراد فراهم میکنند.
توجه:هرچند شبکههای گسترده مزایای بسیاری دارند، اما دارای معایبی نیز هستند. از جمله این معایب میتوان به هزینه بالای راهاندازی و نگهداری، پیچیدگی مدیریت و مسائل امنیتی اشاره کرد.
شبکههای کامپیوتری در انواع مختلفی وجود دارند که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. شبکههای محلی (LAN) برای محیطهای کوچک و متوسط مناسب هستند و هزینه راهاندازی کمتری دارند اما محدودیت جغرافیایی دارند.
شبکههای گسترده (WAN) برای پوشش مناطق وسیعتر طراحی شدهاند و امکان ارتباطات جهانی را فراهم میکنند اما هزینه راهاندازی و نگهداری بالاتری دارند. شبکههای بیسیم نیز انعطافپذیری بالایی دارند اما ممکن است در معرض تداخل و مشکلات امنیتی قرار گیرند.
با این تفاسیر، چگونه بهترین نوع شبکه را انتخاب کنیم؟ پاسخ روشن است! بهترین نوع شبکه به عوامل مختلفی مانند اندازه سازمان، بودجه، نیازهای امنیتی و نوع کاربرد بستگی دارد. برای مثال، برای یک کسبوکار کوچک با چندین شعبه، ترکیبی از شبکه LAN در هر شعبه و WAN برای اتصال بین شعب میتواند انتخاب مناسبی باشد. در نهایت، انتخاب نوع شبکه نیازمند تحلیل دقیق نیازها و مقایسه دقیق مزایا و معایب هر گزینه است. هیچ شبکهای به طور مطلق بهترین نیست و انتخاب مناسبترین گزینه به شرایط خاص هر سازمان بستگی دارد.
نکته:عوامل دیگری مانند توپولوژی شبکه (ستاره، حلقه، اتوبوسی)، پروتکلهای شبکه و زیرساخت فیزیکی نیز در انتخاب نوع شبکه موثر هستند.
در این مقاله، به بررسی انواع مختلف شبکههای کامپیوتری پرداختیم و با ویژگیها و کاربردهای هر یک آشنا شدیم. از شبکههای کوچک و شخصی گرفته تا شبکههای گسترده جهانی، هر کدام از این شبکهها نقش مهمی در دنیای امروز ایفا میکنند. با توجه به پیشرفت روزافزون فناوری اطلاعات، شبکههای کامپیوتری به طور مداوم در حال تغییر و تحول هستند و قابلیتهای جدیدی به آنها اضافه میشود. انتخاب نوع شبکه مناسب برای هر سازمان یا فرد، به عوامل مختلفی مانند اندازه، بودجه، نیازهای امنیتی و نوع کاربرد بستگی دارد.
در نهایت، میتوان گفت که شبکههای کامپیوتری به عنوان زیرساخت اصلی دنیای دیجیتال، نقش بسیار مهمی در ارتباطات، تجارت و زندگی روزمره ما ایفا میکنند و آشنایی با انواع و ویژگیهای آنها برای هر فردی که با فناوری سروکار دارد، ضروری است.
اگر به دنبال بهترین تجهیزات شبکه هستید از تجهیزات میکروتیک دیدن کنید.
LAN (شبکه محلی) شبکهای است که در محدوده کوچکی مانند یک ساختمان یا دانشگاه ایجاد میشود، در حالی که WAN (شبکه گسترده) شبکهای است که در سطح شهر، کشور یا حتی جهان گسترده شده است.
عواملی مانند اندازه سازمان، بودجه، نیازهای امنیتی، نوع کاربرد و تعداد کاربران در انتخاب نوع شبکه مناسب موثر هستند.
توپولوژی شبکه به نحوه اتصال دستگاهها در یک شبکه گفته میشود و بر مواردی مانند سرعت انتقال داده، قابلیت اطمینان و هزینه شبکه تاثیرگذار است.
شبکههای بیسیم امکان اتصال دستگاهها بدون نیاز به کابل را فراهم میکنند و از نظر نصب و جابجایی انعطافپذیرتر هستند. همچنین، امکان ایجاد شبکههای گستردهتر و پوشش مناطق بزرگتر را فراهم میکنند.
امنیت در شبکههای کامپیوتری برای محافظت از دادهها و جلوگیری از دسترسیهای غیرمجاز بسیار مهم است. برای تامین امنیت شبکه میتوان از روشهایی مانند استفاده از رمزنگاری، فایروالها، سیستمهای تشخیص نفوذ و آموزش کاربران بهره برد.